မွန္ကန္တဲ႔ စီမံခန္႔ခြဲမႈအေၾကာင္းကို ပါေမာကၡ တစ္ေယာက္က သက္ေသၿပသြားဖူးပါတယ္။
တစ္ခါက ပါေမာကၡ တစ္ေယာက္ဟာ အတန္းထဲ ၀င္လာၿပီး မွန္ကန္တဲ႔ စီမံခန္႕ခြဲမႈအေၾကာင္း
ရွင္းၿပမယ္ဆိုၿပီး ဗူးတစ္လံုးကို အခန္းထဲသြင္းလာတယ္။
ေက်ာင္းသားေတြက စိတ္၀င္တစားနဲ႔ ၾကည္႔ေနၾကတယ္။
ဆရာၾကီးဟာ ဗူးထဲက ပထမဦးဆံုး ဖန္ပုလင္းအ၀အက်ယ္ၾကီးကို ယူထုတ္လိုက္တယ္။
"ဒါဘာပုလင္းလဲ ၊ အထဲမွာ ဘာရွိလဲ"
"ေလပဲ ရွိပါတယ္"
"ေကာင္းၿပီ ၊ ဒီအထဲကို ေဂါက္သီးေတြ ထည္႕လိုက္မယ္"
ဆရာၾကီးဟာ ဖန္ဗူးထဲကို ေဂါက္သီးေတြတစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး ထည္႕တယ္။
မၾကာမီ ေဂါက္သီးေတြ အားလံုးဖန္ဗူးထဲ ၿပည္႕သြားတယ္။
ထပ္ထည္႕လို႔မရေတာ႔ဘူး။ ဆရာၾကီးကေက်ာင္းသားေတြကို ေမးတယ္။
"ကဲၿပည္႕ၿပီလား"
"ၿပည္႕ပါၿပီ"
"ထပ္ထည္႕လို႔ရေသးလား"
"ထပ္ထည္႕လို႔မရေတာ႔ဘူး"
"ေဂါက္သီးေတြေတာ႔ ထပ္ထည္႔လို႔မရေတာ႔ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ေဂၚလီလံုးေလးေတြေတာ႔
ထည္႔လို႔ရတယ္"
တစ္ခါက ပါေမာကၡ တစ္ေယာက္ဟာ အတန္းထဲ ၀င္လာၿပီး မွန္ကန္တဲ႔ စီမံခန္႕ခြဲမႈအေၾကာင္း
ရွင္းၿပမယ္ဆိုၿပီး ဗူးတစ္လံုးကို အခန္းထဲသြင္းလာတယ္။
ေက်ာင္းသားေတြက စိတ္၀င္တစားနဲ႔ ၾကည္႔ေနၾကတယ္။
ဆရာၾကီးဟာ ဗူးထဲက ပထမဦးဆံုး ဖန္ပုလင္းအ၀အက်ယ္ၾကီးကို ယူထုတ္လိုက္တယ္။
"ဒါဘာပုလင္းလဲ ၊ အထဲမွာ ဘာရွိလဲ"
"ေလပဲ ရွိပါတယ္"
"ေကာင္းၿပီ ၊ ဒီအထဲကို ေဂါက္သီးေတြ ထည္႕လိုက္မယ္"
ဆရာၾကီးဟာ ဖန္ဗူးထဲကို ေဂါက္သီးေတြတစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး ထည္႕တယ္။
မၾကာမီ ေဂါက္သီးေတြ အားလံုးဖန္ဗူးထဲ ၿပည္႕သြားတယ္။
ထပ္ထည္႕လို႔မရေတာ႔ဘူး။ ဆရာၾကီးကေက်ာင္းသားေတြကို ေမးတယ္။
"ကဲၿပည္႕ၿပီလား"
"ၿပည္႕ပါၿပီ"
"ထပ္ထည္႕လို႔ရေသးလား"
"ထပ္ထည္႕လို႔မရေတာ႔ဘူး"
"ေဂါက္သီးေတြေတာ႔ ထပ္ထည္႔လို႔မရေတာ႔ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ေဂၚလီလံုးေလးေတြေတာ႔
ထည္႔လို႔ရတယ္"
ေရာင္စံု ေဂၚလီလံုးေလးေတြဟာ ေနရာလြတ္ေတြအၾကား ၀င္သြားတယ္။ ပါေမာကၡၾကီးကဖန္ဗူးကုိ လႈပ္ခါေပးတယ္။ ေဂၚလီလံုးေလးေတြဟာ ေဂါက္သီးအၾကားက
ေနရာလြတ္ေတြထဲကို၀င္သြားတယ္။
ေနာက္ဆံုးေဂၚလီလံုးေတြ ထည္႕လို႕မရေတာ႔ဘူး။
ပါေမာကၡၾကီးက ေက်ာင္းသားေတြကို ေမးၿပန္တယ္။
"ထပ္ထည္႔လို႔ရေသးလား"
"ထပ္ထည္႔လို႔ မရေတာ႔ပါဘူး"
"ေဂၚလီလံုးေတြကိုေတာ႔ ထည္႔လို႔မရေတာ႔ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဒီမွာၾကည္႕"
ဆရာၾကီးဟာ သဲအိတ္တစ္ခုကိုယူၿပီး သဲေတြကို ဖန္ဗူးထဲထည္႕တယ္။
သဲေတြ ၀င္သြားတယ္။ လႈပ္ေလသဲေတြ၀င္ေလပါပဲ။ ေနာက္ဆံုးသဲေတြ မ၀င္ေတာ႔ဘူး။
"ထပ္ထည္႕လို႕ရေသးလား"
"ထပ္ထည္႕လို႕ ရရင္လည္းရမယ္။ မရရင္လည္း မရဘူး"
ေက်ာင္းသားေတြ ပါးသြားပါၿပီ။ သူတို႕ဟာအေၿဖတစ္ခုတည္းကို မေပးေတာ႔ဘူး။
"ေကာင္းၿပီ။ ဒီအထဲ ေရထည္႕လို႕ရေသးတယ္"
ဆရာၾကီးဟာ ေရသန္႔ဗူးထဲမွ ေရေတြကို တၿဖည္းၿဖည္းခ်င္းထည္႕တယ္။
ေရေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၀င္သြားပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာ ပါေမာကၡၾကီးက ေၿပာတယ္။
"ေနာက္ထပ္ထည္႕လို႕မရေတာ႔ဘူး။ ၿပီးသြားၿပီ။"
"ဒါဟာ ဘာသင္ခန္းစာေပးတယ္လို႕ထင္သလဲ"
"အစီအစဥ္ က်နမႈပါ" ေက်င္းသားတစ္ေယာက္က ၿပန္ေၿဖတယ္။
"မွန္္ပါတယ္။"
အစီအစဥ္က်နမႈဟာ အေရးပါပါတယ္။ မွန္ကန္တဲ႔ စီမံခန္႔ခြဲမႈေပါ႔။
ေရကိုအရင္ထည္႕ၿပီးမွ ေဂါက္သီးကိုထည္႕ရင္ ေရလွ်ံထြက္မယ္။
ေဂၚလီလံုးေတြ ၿပည္႕ေအာင္ထည္႕ၿပီးမွ ေဂါက္သီးထည္႕လို႕မရဘူး။
ဒီအတိုင္းပဲ သဲေတြထည္႕ၿပီးမွ ေဂၚလီလံုးထည္႕လို႕ မရၿပန္ဘူး။
"မိမိဘာကိုဦးစားေပးမွာလဲ"
ဖတ္ၾကည္႕ၿပီးရင္ ေတြးၾကည္႕ပါ။ ဘယ္ကိစၥမဆို ဒီအတိုင္းေတြးၾကည္႕ပါ။
သင္႔ရဲ႕ ဘ၀မွာ ေအာင္ၿမင္မႈေတြ ပိုၿပီးရလာပါလိမ္႕မယ္။
(ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္မွ ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညိဳေရးသားထားသည္ကို အလြန္သေဘာက်မိသၿဖင္႕
ၿပန္လည္မွ်ေ၀ ခံစားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။)
No comments:
Post a Comment